O systemie
Jest to niezależny, dobrowolny system zapewnienia bezpieczeństwa żywności dla pierwotnej produkcji rolnej. Standard GLOBALGAP powstał pod nazwą EUREPGAP w 1997 r. jako inicjatywa grupy roboczej sieci handlu detalicznego zrzeszonych w organizacji EUREP (Euro-Retailer Produce Working Group) w celu wypracowania wspólnych procedur oraz jednolitego standardu dla Dobrej Praktyki Rolniczej GAP (Good Agricultural Practice) i zapewnienia bezpieczeństwa żywności.
Dla kogo
System ten skierowany jest do producentów:
- owoców, warzyw i grzybów (Fruit and Vegetables Standard),
- kwiatów i roślin ozdobnych (Flower and Ornamentals Standard),
- producentów produktów zwierzęcych i transportu drogowego zwierząt (Integrated Farm Assurance Standard),
- hodowców ryb (Integrated Aquaculture Assurance Standard),
- plantatorów kawy (Coffee Reference Code)
Certyfikat systemu mogą uzyskać gospodarstwa indywidualne oraz grupy producentów, posiadające własny system zarządzania jakością, zapewniający jednakowe standardy produkcji wszystkich członków grupy.
Procedura wdrożenia systemu GLOBAL GAP
- Analiza istniejącego systemu zarządzania organizacji pod kątem wymagań systemu GLOBAL GAP (audyt wstępny);
- Opracowanie harmonogramu wdrożenia systemu;
- Rozpoczęcie szkoleń załogi;
- Opracowanie polityki bezpieczeństwa;
- Opracowanie dokumentacji;
- Mapy przebiegu procesów, procedur, instrukcji, formularzy;
- Wdrożenie procedur systemu;
- Szkolenia pracowników w zakresie obowiązujących ich procedur i wymagań normy;
- Audyt wewnętrzny końcowy całego systemu (przedcertyfikacyjny);
- Przegląd zarządzania;
- Wybór jednostki certyfikującej;
- Udział w audycie zewnętrznym konsultanta (na życzenie klienta);
- Wykonanie działań korygujących (jeżeli zachodzi taka potrzeba).
Zalety wdrożenia i certyfikacji
Korzyści z wdrożenia i certyfikowania systemu GLOBALGAP:
- zagwarantowanie wysokiej jakości i bezpieczeństwa zdrowotnego produktu,
- uzyskanie dowodu na zgodność procesu produkcji z międzynarodowymi standardami, co ułatwia konkurowanie na rynku,
- obniżenie kosztów produkcji, co związane jest z optymalizacją procesów produkcji, tj. zwiększeniem wydajności zużycia surowców naturalnych, zmniejszeniem zużycia stosowanych środków ochrony roślin,
- zminimalizowanie szkodliwego wpływu na środowisko przez stosowanie różnego rodzaju technik rekultywacji oraz ochronę natury.